نمی‌توان گفت زندگی بیهوده است، چون به گورستان ختم می‌شود. در یکی از اشعار پیندار، شاعر تغزلی یونان باستان، سطر الهام بخشی وجود دارد که در بزرگ داشت یک جوان ، به مناسبت پیروزی او در یک مسابقه کشتی، در بازی‌های معبد دلفی سروده شده است. پیندار می‌نویسد، « چه هستند، هر یک از مخلوقات روزگار؟ و چه نیستند؟ انسان چیزی جز رؤیایی سایه وار نیست. با این همه آنگاه که پرتوی خورشید چونان هدیه ای از آسمان فرود می‌آید، نور پرتوافشان و زندگی آرام، به وجود انسان وابسته‌اند.»
-جوزف کمبل
این ضرب المثل نومیدانه که می گوید، « بیهودگی، بیهودگی، همه چیز بیهوده است.» درست نیست! خودِ این لحظه بیهوده نیست، بلکه نوعی پیروزی و شعف است. این تکیه کردن بر اوج کمال در لحظات پیروزی‌مان کاملا یونانی است.